Πήρα τους δρόμους για τον καθαρό αέρα και τα χιόνια…
κι έφτασα στα στενά της Λιλιπούπολης…
στην «ασφάλεια» της νιότης που την εξωραΐζει ή άχνη ζάχαρη του χρόνου.
Έλεγα δε θα έχει internet εδώ… αλλά έχει.
Έλεγα θα τραβήξω πρίζες, για να μην κάψω φλάντζα και δεν κάνει η γυναίκα στο άνθος της παρακμής μου…έλεγα…
Με έβγαλε από το δρόμο ένα βραβείο…
Ε, τι να κάνουμε… η «σεμνότη» απαιτεί να μην απαξιώνουμε τις πράξεις φιλίας κι ας μας κάνουν «παντζάρια κονσέρβας»…
Μη «σκάτε» Bloggerakia…θα επιστρέψω soon or later αλλά κι από δω φου και φου θα σας…γράφω.
