Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Λογοτεχνικό Σάββατο - Αξέχαστη εμπειρία

Τι στο διάβολο είχε πάθει;

Προσπαθούσε να γράψει και δεν της έβγαινε κουβέντα.

Έπαιζαν ένα παιχνίδι με λέξεις. Ένα λογοτεχνικό παιχνίδι παρέα με κάποιους φίλους. Ένα, ας το πούμε, στοίχημα, που στο τέλος τέλος της γραφής δεν ήταν και τίποτα πολύ δ'υσκολο ή υποχρεωτικό. Μια ιστορία κάθε Σάββατο με προκαθορισμένο θέμα.

Σιγά τώρα, σιγά μην κώλωνε αυτή.

Είχε γράψει για θέματα και θέματα, σ' αυτό θα κολλούσε;

Ήταν το τρίτο Σάββατο. Οι συμμετοχές αυξάνονταν και το θέμα αυτή την εβδομάδα δόθηκε νωρίς. Έπρεπε να γράψει για μια αξέχαστη εμπειρία.

Σιγά… γεμάτη εμπειρίες αξέχαστες η ζωή της.

Θα έπαιρνε μία, θα την περιποιόταν λογοτεχνικά και θα την αναρτούσε.

Απλό ήταν.

Ξάπλωσε μπροστά της μια λευκή σελίδα κι άρχισε να παίζει με τα δάχτυλα μηχανικά τα πλήκτρα. Μια δυο ιδέες περνούσαν και χάνονταν σαν να έκαναν τσουλήθρα πάνω στη σκέψη της. Εμπειρίες γλιστερές, ανούσιες, που όταν τις είχε ζήσει της φαίνονταν μεγαλειώδεις και αξέχαστες.

Πρόσωπα και καταστάσεις, συναντήσεις, ταξίδια, έρωτες, φιλίες, στιγμές…

Όλα βούιζαν στην σκέψη της αλλά κανένα δεν της καθόταν.

Τα μεγάλα και σπουδαία δεν ήταν εμπειρίες, δεν μπορούσε να τα υποβιβάσει ονομάζοντάς τα “εμπειρίες”. Αυτά ήταν ζωή.

Ο γάμος, το παιδί, οι απώλειες… πώς να τα υποτιμήσει τόσο που απλά να τα πει εμπειρίες; Αυτά έρρεαν μέσα της σαν διαρκής παλμός. Αυτά ήταν εκείνη.

Χαμογέλασε με τη σκέψη!!!

«Ένα παιχνίδι είναι, χαλάρωσε.», ψιθύρισε, «Ακόμη και τίποτα να μην γράψεις, το ίδιο το παιχνίδι, το ότι γνωρίζεις μέσα από αυτό νέους φίλους ή ανταμώνεις με τους παλιούς, η διαφορετική θέαση ενός θέματος από τόσους ανθρώπους, οι αναγνώσεις, τα χαμόγελα, η συγκίνηση που και που... είναι “αξέχαστη εμπειρία”».


Η συμμετοχή μου στο Λογοτεχνικό Σάββατο της Βερόνικα



Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

Μια παράσταση για να δεις...


Το Θέατρο Κωφών Ελλάδος παρουσιάζει την παράσταση «41 μέρες» στο θέατρο του (Σαχτούρη 8-10, Ψυρρή- Πλ. Κουμουνδούρου) από 17 Φεβρουαρίου ως 1 Απριλίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15. Η παράσταση παίζεται στην νοηματική γλώσσα με ταυτόχρονη απόδοση στην ομιλούμενη από ακούοντες ηθοποιούς.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία | Δραματουργική επεξεργασία: Βασίλης Βηλαράς, Γεωργία Χαικάλη

Διερμηνεία | Διδασκαλία νοηματικής γλώσσας | Χρονισμός: Σοφία Ρομπόλη

Πρωτότυπη Μουσική: Κωνσταντίνος Β

Φωτισμοί: Nicolas Bound

Παίζουν: Ηλίας Καραμιχάλης, Πάνος Κατσής, Σταύρος Λένα, Μάρθα Μπάμπη, Ευανθία Πλαχούρα

Ακούγονται: Αθανασία Αγοράκη, Βασίλης Βηλαράς, Παντελής Φλατσούσης, Γεωργία Χαικάλη

τηλέφωνο κρατήσεων (μόνο sms) 6985765550

τηλέφωνο επικοινωνίας (Σοφία Ρομπόλη) 6945390799

Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ κανονικό, 8 ευρώ φοιτητικό

Διάρκεια: 70 λεπτά

Η παράσταση παίζεται στην νοηματική γλώσσα με ταυτόχρονη απόδοση στην ομιλούμενη από ακούοντες ηθοποιούς.



Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Άλλαξε τη ζωή σου μ’ ένα βιβλίο…



Άλλαξε τη σκέψη σου. 
Ίσως έτσι ν' αλλάξεις τον κόσμο...

 
Ένα υπέροχο video που μας χάρισε η αγάπη της Veronica Marsa για τα βιβλία. 

Αγαπώ αγαπάς αγαπά… διαβάζω διαβάζεις διαβάζει… 
Διαβά – ΖΩ διαβά – ΖΕΙΣ διαβά – ΖΕΙ 

Μια μικρή ταινία όλο χρώματα κι αισθήματα, με ισχυρότατο μήνυμα. Ποιο είναι; 
Αναζητήστε το στη χαρά και την πληρότητα της ανάγνωσης και είμαι βέβαιη ότι θα το βρείτε πραγματικά. 


Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

"Δεν ήξερε τι ήταν ένα όνειρο" - Λογοτεχνικό Σάββατο



Είπε να πετάξει
Μα μόλις έφτασε 
Στο χείλος για να ξανοιχτεί 
Σε γνώρισε

Διάλεγες πάντα
ορθάνοιχτες φτερούγες
να τσακίσεις

Έτσι δεν μας τελείωναν οι αντοχές
Ούτε οι ορίζοντες
Κι ο κόσμος πέρα απλώνεται
Ακόμα.

Ε.Λ.
Γνώρισε πολλά ρεμάλια στη ζωή της.

«Προοδευτικούς» καθοδηγητές, αλήτες δημαγωγούς, εκσυγχρονιστές ανάλγητους. Τύπους που αντάλλασαν τα πάντα για το όφελος και το κέρδος.
Γνώρισε γυναίκες που έννοιες όπως: ήθος, αλήθεια, ευθύτητα, δεν είχαν να τους πουν τίποτα. Γυναίκες που έδιναν τον εαυτό τους για να ανέλθουν.
Γνώρισε πολιτικούς που εξαγόραζαν ψήφους ανταλλάσσοντάς τες με φιάλες αίμα. Γνώρισε όλους εκείνους που τσαλαπατούν την αξιοπρέπεια των αδύναμων με αντάλλαγμα μια θέση εργασίας. 
Γνώρισε συνδικαλιστές πουλημένους.
Γνώρισε εργαζόμενους υποτελείς. Χαραμοφάηδες και ρουφιάνους.

Δεν τρόμαξε στη θέα τους όσο όταν συνάντησε εσένα.

Τι λιγότερο είχαν;

Εκείνοι φαίνονταν. Εσύ κρυβόσουν.

Κάλυπτες το σκοτάδι πίσω απ’ το δήθεν ηθικό σου ανάστημα. Η προσωπική σου ικανοποίηση ήταν η μόνη αρετή αλλά δεν σου φαινόταν. Ηδονή σου ήταν ο πόνος και η παράδοση των άλλων αλλά την ενέδυες με όμορφα λόγια.
Ήξερες να παίρνεις υποδυόμενος ότι δεν ζητάς ποτέ. Ήξερες να απομυζήσεις και την τελευταία σταγόνα ψυχής και δύναμης ισχυριζόμενος ότι βαδίζεις ακάλυπτος μακριά από τους ανθρώπους.
Πίσω απ’ το αξιόπιστο προσωπείο της ακεραιότητας, στεκόσουν υπεράνω υποψίας, υποκριτής.

Αν αποκαλυπτόταν τ’ όνομά σου θα κατέρρεε το οικοδόμημα. Ήσουν ιερέας, ποιητής, δάσκαλος, δικαστής και ήσουν επίορκος και ψεύτης.  

Στα χέρια σου συνθλίβονται τα παιδιά ενός ήδη άρρωστου κόσμου.
Κοιμήσου.
Δεν υπάρχει κίνδυνος να ονειρευτείς.  
Εσύ δεν ξέρεις από όνειρα, ξέρεις μονάχα να κερδίζεις τους προσωπικούς σου άδηλους στόχους. 

ΥΓ... Κείμενο για το Λογοτεχνικό Σάββατο. Βασισμένο σε μια ιδέα, μια εικόνα και ένα θέμα της Veronica Marsa

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Λαδιά "Ο Αγαπημένος του Όντος" για την ποίηση του Δ. Π. Παπαδίτσα στο βιβλιοπωλείο της Εστίας


Οι εκδόσεις λογείον και το βιβλιοπωλείο της Εστίας 

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Ελένης Λαδιά,  
Ο Αγαπημένος του Όντος για την ποίηση του Δ. Π. Παπαδίτσα

Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου και ώρα 12.00 
στον χώρο του βιβλιοπωλείου. 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι: 
Ηλίας Κεφάλας, ποιητής - συγγραφέας 
Ελένη Λιντζαροπούλου, ποιήτρια - θεολόγος 
Η συγγραφέας θα διαβάσει ποιήματα του Δ. Π. Παπαδίτσα.

 ******

Το βιβλίο αυτό – στην πρώτη του έκδοση από τις εκδόσεις Imago (1984) – υπήρξε αφορμή γνωριμίας μου με την συγγραφέα αλλά και οδός κατανόησης της ποίησης του Δημήτρη Παπαδίτσα. 

Καρπός του ανταμώματός αυτού υπήρξε η εργασία μου: «Δ.Π.Παπαδίτσας – “Εν Πάτμω” - Θρησκευτικό συναίσθημα και Αποκαλυπτικό μήνυμα». 

Είναι μεγάλη μου τιμή λοιπόν μα και χαρά που προσκλήθηκα να μιλήσω για την συγγραφέα και το έργο της μαζί με τον εκλεκτό ποιητή Ηλία Κεφάλα.

Η παρουσία σας θα κάνει την χαρά μου μεγαλύτερη.

Ελένη Λιντζαροπούλου 


Περισσότερα για τη συγγραφέα και το βιβλίο ΕΔΩ 

Για τον Δ.Π.Παπαδίτσα διαβαστε το άρθρο μου στη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

 


Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Ο Σεραφείμ Πειραιώς, η μωρία και η Μαρία



Άλλος ένας μητροπολίτης αναμειγνύεται στα της πολιτικής – όχι για πρώτη φορά – με ευθύ, προκλητικό και αντιεκκλησιαστικό τρόπο, ζηλώσας την δόξαν Ανθίμου, Αμβροσίου, Παύλου και λοιπών φιλόδοξων αρχιερέων υπηρετούντων Κύριος οίδε τι και ποιους.

Αφορμή;  

Η Μαρία Ρεπούση, στέλεχος της Δημοκρατικής Αριστεράς και η πιθανή συμμετοχή της στο ψηφοδέλτιο του κόμματος της Α’ Πειραιά.

Η εν λόγω πιθανότητα αποτέλεσε κόκκινο πανί για τον μητροπολίτη της περιοχής που άφησε για λίγο τους ομοφυλόφιλους στην ησυχία τους, ξέχασε και τις στοματικές νόσους που προκαλούν γνωστές ερωτικές δραστηριότητες – να μην τις αναλύω – και πιάστηκε μαζί της, απειλώντας μάλιστα, όπως γράφεται, τον πρόεδρο του κόμματος «να μην τολμήσει». 

Δεν θα μπω στην διαδικασία να υπερασπιστώ την Μαρία Ρεπούση και τις επιστημονικές της απόψεις. Εξάλλου με κάποιες από αυτές διαφωνώ, αλλά και κάποιες, όπως την γνωστή λέξη «συνωστισμός», τις έχει χαρακτηρίσει η ίδια «ατυχείς». 

Όμως θα ήθελα να υπογραμμίσω κάποια πράγματα, έστω και γνωστά, για να μην ξεχνιόμαστε. 

Α) Ουδείς άλλος εκτός των οργανώσεων και των οργάνων του κόμματος αποφασίζει για τα πρόσωπα που θα συμμετάσχουν στα ψηφοδέλτιά του. Αν λοιπόν ο Σεραφείμ θέλει να έχει λόγο καθοριστικό, ιδού η Ρόδος ιδού και η Αγ. Κωνσταντίνου…

Β) Μέχρι τούδε το μόνο για το οποίο είμαστε βέβαιοι είναι η εμπάθεια και η παράνοια των πρακτικών του εν λόγω ιεράρχη. Και από πού ορμώμενη το λέω αυτό;
Στις 13 Ιανουαρίου δημοσιεύεται στην σελίδα της Ι. Μ. Πειραιώς 
επιστολή του Σεραφείμ προς την ΓΓ του ΚΚΕ και πληροφορούμαστε ότι παρόμοιες θα λάβουν και ο Συνασπισμός και η ΔΗΜΑΡ.

Μέσα στα άλλα φοβερά περί ομοφυλοφίλων, ναρκωτικών, παιδεραστών κλπ και αφού ζητά από τους ηγέτες της αριστεράς να εμποδίσουν τα σχέδια των υπουργών για το τάδε και το δείνα θέμα, τους καλεί να επανεκτιμήσουν την αθεΐα και τον αγνωστικισμό τους αλλιώς θα είναι μέρος του «διεθνιστικού σατανιστικού χώρου», ενώ παράλληλα αναπτύσσει ή καταρρίπτει θεωρίες επί θεωριών ώστε να αναδείξει το νόημα και το μεγαλείο της δημιουργίας, άρα και την ύπαρξη Θεόυ - Δημιουργού.

Αλήθεια μόνο μέσω απειλών και εκφοβισμών δύναται ο Σεβασμιότατος να μιλήσει περί Θεού και Δημιουργίας; Χάθηκε το προσωπικό παράδειγμα Αγάπης και Θυσίας; Χάθηκε φαίνεται…

Εκλεκτός μου καθηγητής στο Πανεπιστήμιο, Μητροπολίτης και ο ίδιος σήμερα, μιλώντας για το κήρυγμα έλεγε δείχνοντας τους λόγους του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Τότε μιλούσαν περί Θεού από άμβωνος, έκαναν Θεολογία, σήμερα κάνουμε καθηκοντολογία.»
Σήμερα ξεχάσαν οι Δεσποτάδες μας ότι σκοπός της Εκκλησίας είναι να αγιάσει τον άνθρωπο και τον Κόσμο. Τα λοιπά έργα της είναι και οφείλουν να είναι έργα αγάπης και μονοπάτια προς τον έναν και μοναδικό Δρόμο, τον Χριστό.

Και ο Χριστός γεννήθηκε Εβραίος και σταυρώθηκε άπατρις, είτε μας αρέσει είτε όχι. Δεν θα μιλούμε λοιπόν την ιστορική αλήθεια στο όνομά Του και στο όνομα κάποιου έθνους αλλά στο όνομα όλων των ανθρώπων.

Γ) Οι επιστημονικές θέσεις ενός προσώπου δεν είναι ούτε αριστερές ούτε δεξιές, ούτε χριστιανικές ούτε αντιχριστιανικές. Δεν υπάρχει αριστερή, δεξιά, χριστιανική, αθεϊστική ή αντιχριστιανική ιστορία. Οι επιστήμες δεν έχουν ή δεν πρέπει να έχουν πολιτική τοποθέτηση ή Θεό. Αντίθετα και Θεό και πολιτική τοποθέτηση μπορούν να έχουν ή να μην έχουν οι επιστήμονες. Δικαίωμά τους αναφαίρετο. Με όποια από τα επιστημονικά τους συμπεράσματα διαφωνούμε απλώς τα καταρρίπτουμε, πάλι όμως με επιστημονικό τρόπο. Τόσο απλό. Εξάλλου η επαλήθευση και η διάψευση είναι και οι μεγάλες διαφορές της επιστήμης από την πίστη η οποία είναι μόνο βίωμα και μαρτυρία και γι αυτό ανεπαλήθευτη και αδιάψευστη.  

Δ) Πολιτική τοποθέτηση επίσης μπορούν να έχουν και τα μέλη του εκκλησιάσματος αλλά και οι ιερείς του. Για τους ιερείς του όμως οι οποίοι καλούνται να διαποιμάνουν και να μαθητεύσουν ΟΛΟ το εκκλησίασμα αλλά και ΟΛΑ τα ΕΘΝΗ, ανεξάρτητα από το αν είναι μέλη της εκκλησίας ή όχι, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να αγωνίζονται υπέρ του δικαίου και υπέρ των ανθρώπων και να ομολογούν Χριστό χωρίς να δημιουργούν διαλυτικές ή διχαστικές καταστάσεις.  

Φυσικά καλούνται να αγαπούν αληθεύοντες και φυσικά κανείς δεν τους απαγορεύει να πουν την δική τους αλήθεια. Ποια είναι αυτή; Μα ο Χριστός. Και ο Χριστός είναι η μόνη Αλήθεια που πραγματικά σκανδαλίζει. Οι λοιπές σχετικότατες αλήθειες απλώς δημιουργούν ντόρο.






Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Μονόκερως από Πορσελάνη





Μπορεί μια πραγματικά επιβλητική ταινία τριών λεπτών να αφηγείται μια ολόκληρη ιστορία;

Ο Βρετανός σκηνοθέτης σερ Ρίντλεϋ Σκωτ ξεκίνησε έναν παγκόσμιο κινηματογραφικό διαγωνισμό για επίδοξους σκηνοθέτες, με τίτλο, «Πείτε το με το δικό σας τρόπο». Υπήρξαν πάνω από 600 συμμετοχές.
Η ταινία δεν επιτρεπόταν να διαρκεί πάνω από τρία λεπτά, να περιέχει μόνο μέχρι έξι γραμμές αφήγηση και να αποτελεί μια ολοκληρωμένη ιστορία.
Πρώτευσε το «Μονόκερως από Πορσελάνη» σε σκηνοθεσία του Αμερικανού Κήγκαν Γουίλκοξ. Είναι η ιστορία της ζωής δύο ανθρώπων, που αν και τελείως αντίθετη παραμένει πάρα πολύ όμοια - όλα ειπωμένα σε λιγότερο από 3 λεπτά.


ΥΓ … ευχαριστώ τη φίλη Κουήν για το δώρο. 



Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Όταν μεγαλώσω δεν θέλω να σας μοιάσω

                                                                                  «Αδιαπέραστο σκοτάδι η νύχτα των ανθρώπων.»

Για να πω την αλήθεια μου δεν θέλω να μεγαλώσω. Ποτέ δεν ήθελα.
Δεν θέλω να φορέσω τα ψηλοτάκουνά σας.
Δεν θέλω να σας μοιάσω.
Με ξυπνάτε αναίτια όταν θέλω να κοιμηθώ και όταν ξαγρυπνάω μου ζητάτε να σβήσω τα φώτα και να κλείσω τα βιβλία μου για να πέσω για ύπνο.
Όταν θέλω να διαβάσω μου λέτε «φτάνει» κι όταν βαριέμαι μου λέτε «διάβασε».
Με μαλώνετε που πατάω ξυπόλητη.
Στα «γιατί;» μου δεν απαντάτε. Όταν είμαι χαρούμενη θέλετε ντε και καλά και σώνει να «συμμαζευτώ» κι όταν είμαι λυπημένη μου λέτε «σύνελθε».
Όλο θέλετε κάτι άλλο από μένα που εγώ δεν θέλω.
Θέλετε να είμαι «εσείς». Να γίνω «εσείς». 
Μα αυτό δεν γίνεται.
Γνώρισα βέβαια και κάποιους άλλους πολύ πιο ενοχλητικούς.
Εκείνους που νόμιζαν ότι «εγώ» είμαι «εκείνοι».
Α, τι παλιά αυτή η ανοησία, να νομίζουμε ότι οι άλλοι είναι σαν κι εμάς.
Κι εγώ το παθαίνω κάπου κάπου.
Και τότε κινδυνεύω. Κινδυνεύω να τους εμπιστευτώ και να τους ζητήσω να περπατήσουμε μαζί ξυπόλητοι ή να διαβάζουμε μαζί όλη νύχτα.
Και ύστερα, όταν ανακαλύπτω ότι δεν είναι έτσι, μεγαλώνω… μεγαλώνω… μεγαλώνω…

Και έφτασα ήδη 50 χρονών.


Ε.Λ.


Ο πίνακας είνα του αγαπημένου μου Amedeo Modigliani 


Ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράδοση...

Ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράδοση...
Ένα κείμενο επίκαιρο, αντίδοτο στην βλακεία που διεκδικεί εύσημα πατριωτισμού... με ένα "κλικ" στην εικόνα διαβάστε το...

Μάθε πόσο μετράει η υπογραφή σου...