Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

«Κάθε Πέμπτη μια ιστορία: Τα λάθη και τις επιτυχίες.»



Έχω και πάλι συνείδηση, μια παράξενη συνείδηση του εαυτού μου, κάτι έχω στο στόμα. Κάτι κρύο και σκληρό, αλλά δεν νιώθω την αποπνικτική αίσθηση της ασφυξίας. Σταδιακά εμφανίζοται τμήματα μνήμης αλλά μέσα από τα σύννεφα. Ναι, θυμάμαι ένα ποτό με κιννάβαρι και χρυσό (1) με σκοπό να γίνομαι αθάνατος. Zhang Wu, ο αλχημιστής του βασιλείου, ήξερε ότι αυτό το παρασκεύασμα μπορούσε να μου δώσει την αιώνια ζωή και, αν πέθανα κάτα λάθος, θα ήμουν πνεύμα αιώνια με τις τρεις ψυχές μου (2) ασφαλείς. Ωστόσο,κάτι έχει συμβεί κατά τη διάρκεια αυτής της τελετής, θα έπρεπε να πεθάνω γιατί τώρα έχω αναγνωρίσει το κομμάτι νεφρίτης πέτρας μεταξύ τα χείλη μου (3). Αλλά δεν μπορώ να βρω πού να κρατηθώ την αθάνατη ζωή του πνεύματος μου (4).


Yu Qi Wei, πρώτος βοηθός του δέκατου τέταρτου συμβούλου του διευθυντή του αυτοκράτορα και συμβολαιογράφος της τρίτη σύζυγου του αυτοκράτορα, αγνόησε ότι αν πέθανε πριν γίνει η φώτιση την τρίτη ψυχή, θα έγινε θνητός φάντασμα χωρίς μέρος για να επιστρέψει (5).



(1) Το κιννάβαρι ή υδρόθειο υδραργύρου, που αναμιγνύεται με χρυσό ή μόλυβδο, ήταν δηλητήριο σε αυτούς που το έτρωγαν όταν προσπαθούσαν να είναι αθάνατοι. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται "εξωτερική αλχημεία", η "εσωτερική αλχημεία" προσπαθεί να καταφέρει την εσωτερική ισορροπία. Η Συνθήκη ταοϊστική της δεύτερης μτχ αιώνα που ονομάζεται "Wei P'oyang" θεωρείται το παλαιότερο βιβλίο της κινεζικής αλχημείας.
(2) Όταν είμαστε στη μήτρα παίρνουμε την "φεγγάρο ψυχή" ή "πo", κατά τη γέννηση και την πρώτη ανάσα πέρμουμε το "σύννεφο ψυχή" ή "χουν" και με την εμπειρία ζωής και τα τρόφιμα της σωστά, μπορούμε να πάρουμε το «πνευματικό φως» ή τρίτη ψυχή, τότε καταφέρουμε την αθάνατη κατάσταση.
(3) Ορισμένοι "χουν" προσπαθούν να επιστρέψουν στον ουρανό, έτσι, κατά τη διάρκεια της τελετουργικής κηδείας κάνανε πολλές προσφορές για να μην δεν περιφέρονται άσκοπα. Όταν κάποιος πίστευε ότι ένα "χουν" είχε επιστρέψει, έβαλε μία νεφρίτη πέτρα στο στόμα που εμπόδισε το "χουν" να βγαίνει.
(4) Στην Κίνα πίστευαν ότι όλοι οι νεκροί έγιναν φαντάσματα ή πνεύματα, αλλά αν ένα άτομο πέθανε πρόωρα ή βίαια, η τρίτη η ψυχή του ήταν ελλιπής και δεν θα μπορούσε να είναι αθάνατος.
(5) Τα φαντάσματα στην Κίνα ήταν ονομάζοται «εκείνοι που δεν έχουν θέση να επιστρέψουν» και δεν ήταν αθάνατοι, κατά κανόνα προκαλούν προβλήματα μετά την αποχώρηση από το θνητό σώμα και κατά τη διάρκεια αναζήτησή τους για ένα μέρος για να επιστρέφουν.

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

"Κάθε Πέμπτη μια ιστορία"


Σας προτείνω ένα παιχνίδι που κάνουμε στην Ισπανία μερικούς φίλους στην blogosfera.


Προτείνουμε, κάθε εβδομάδα, ένα θέμα και βάλουνε μία διαφορετική εικόνα. Σε σχέση με αυτό το θέμα γράφουμε ένα μικρό κείμενο, ποίημα, ιστοριούλα...ή ό, τι περνά από το κεφάλι μας!!! Ελεύθερα!



Το παιχνίδι ονομάζεται "Κάθε Πέμπτη μια ιστορία".


Τα Blogs που έχουν αυτή την εικόνα και το λέμα "Κάθε Πέμπτη μια ιστορία" από Τετάρτη έως Παρασκευή, συμμετέχουν με την ιστορία τους. Κάθε εβδομάδα μια εικόνα και ένα θέμα, μετά περνάμε να διαβάζουμε τα κείμενα των φίλων μας και κάνουμε το σχόλιο...
Αυτή την εβδομάδα «Κάθε Πέμπτη μια ιστορία: Τα λάθη και τις επιτυχίες


Και το επόμενο Σαββατοκύριακο, εδώ σε αυτό το blog, μπορείτε να αφήσετε τα σχόλιά σας με μια ιδέα ή ένα θέμα για την επόμενη εβδομάδα. Είναι εύκολο! Θέλετε;


Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Ίσως χρειάζεται να ξανασυστηθούμε…





Pauperism...


Η ζωή μου ήταν πάντα γάτα…
Περίεργη, χαδιάρα, επιθετική και ανυπότακτη.
Δεν έκανα τίποτα με το «έτσι θέλω» της πραγματικότητας, πάντα πήγαινα με το «θέλω» και το αγαπώ.
Το θέλω είναι μεγάλη λέξη. Σημαίνει επιλογή και αποδοχή της προσωπικής ευθύνης.

Λένε πως η γάτα δεν γνωρίζει αφέντη, μόνο σπίτι…
Ίσως, ίσως είναι έτσι.
Πατρίδα μου, σπίτι, ανάγκη, καρδιά μου…οι άνθρωποι.

Τ. 4/2/2009

και για την μεταφορά εδώ Ε. Λ.


ΥΓ... στις φώτο δεν είμαι εγώ... είναι η Ψιλόλω και ο Γκίλγκα. Τους ευχαριστώ για την άδεια 
γουφ γνιάρρρρ...



Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Τα παιδιά μου...



Είναι κάτι φορές στη ζωή που έχεις πιάσει πάτο και πιο κάτω ακόμη.
Φως πουθενά και γύρω ένας κόσμος που σαπίζει.
Ακόμη κι αν είσαι αισιόδοξος άνθρωπος, ζητάς ενδείξεις για να ελπίσεις. Μάταια.

Μετράς και ξαναμετράς τις απώλειες σε… ανθρώπινο δυναμικό… και διαρκώς «μπαίνεις μέσα».
Η «επιχείρηση» ανθρώπινες σχέσεις αποδεικνύεται ζημιογόνα.

Φτάνουν στιγμές που τρομάζεις.
Αδειάζεις από αισθήματα… να σε σφάξουν αίμα δεν θα βγάλεις. 

Αλλά… παραμένεις τζογαδόρος της ζωής… αυτού του είδους άνθρωπος είσαι.
Ρισκάρεις… ξαναμπαίνεις στο παιχνίδι και ξαναχάνεις.
Έτσι είσαι… αφύλαχτη… εκτεθειμένη. Όρθια παρά τα τραύματα. 

Όμως υπάρχει μια επένδυση από την οποία δεν έχασες ποτέ. Είναι η σκληρή και άδολη σχέση με τα παιδιά… τους μαθητές σου.
Ναι… εκεί επιστρέφεις και στα δικά τους μάτια αναζητάς τον εαυτό σου. Είναι ο καθρέφτης σου. 

Πρώτα μαθήματα λοιπόν αυτή την εβδομάδα με τους μαθητές μου της Θεατρικής Αγωγής*.
Καινούριες φατσούλες… μούρες και μούτρα μεγάλα… τσαχπινιές.
Παιδιά με προβλήματα και παιδιά χαρισματικά.
Διάσπαση προσοχής, δυσλεξία, υπερκινητικότητα…
Άλλο παιδί θέλει ορθοδοντικό…
Άλλο είναι μονογονεϊκής οικογένειας…
Άλλο είναι δειλό… άλλο είναι παιδί μεταναστών και δεν μιλά καλά ελληνικά άλλο είναι ταλαντούχο.

Είναι όλα τους όμως παιδιά μου.
Στα μάτια τους την ώρα του μαθήματος εγώ αντιπροσωπεύω την αλήθεια και την γνώση. Έχω διαστάσεις Θεού. Νομίζουν ότι τα ξέρω και τα μπορώ όλα.

-          Τι όμορφα μάτια που έχετε… μου είπε μια μικρή κοκκινομάλλα την Τρίτη.
-          Είσαι όμορφη, μου είπαν σήμερα τα κορίτσια του δεύτερου τμήματος.
Χαμογέλασα αμήχανα… και το κατάλαβαν.
    -         Μα αφού είστε… συνέχισαν.   

Ναι, έχω ωραία μάτια και είμαι όμορφη. Την ώρα που ένα παιδί μου λέει κάτι τέτοιο είναι αλήθεια… όπως αλήθεια θα είναι όταν μου πει ότι είμαι κακιά… τότε θα φύγω από την εκπαίδευση. Τότε.

Από τα παιδιά δεν μπορείς να κρυφτείς… κατανοούν τον κόσμο με το σώμα, με την αίσθηση και το ένστικτο. Η σχέση μαζί τους δεν σηκώνει ψέματα.
Δεν σηκώνει τεμπελιά, δεν σηκώνει προχειρότητα.

Από τα παιδιά δεν μπορείς να κρυφτείς και δεν πρέπει… και όταν χωθείς καλά καλά στα πούπουλα της σχέσης μαζί τους, δεν θέλεις να κρυφτείς.  
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα που λέει και το τραγούδι.

-Τι έχετε κυρία; είπε η Ελισάβετ.
-Τίποτα αγάπη μου… απάντησα. 
-Σιγά… μου είπε εκείνη, δεν μου λέτε γιατί είμαι μικρή.

Ναι … έτσι ήταν. Δεν της είπα γιατί είναι μικρή…

Θα μπει αργότερα στον κόσμο των μεγάλων… ας κρατήσω λίγο ακόμη παραμύθι στη ζωή της… θαυμαστό, γλυκό ή άγριο… με το καλό να νικά και τους ωραίους να παλεύουν γύρω του… με το παλικάρι να υπερασπίζεται την κοπέλα… με την κοπέλα να τον αγαπά γι πάντα…
Μια φορά κι έναν καιρό συνέβαιναν και αυτά.  



Ε.Λ. 


ΥΓ... Τα μαθήματα Θεατρική Αγωγής γίνονται από τον Δήμο Κορυδαλλού δωρεάν σε όλους τους μαθητές των σχολείων της πόλης που το επιθυμούν. Διδάσκουν εκλεκτές και αγαπημένες συνάδελφοι. Το πρόγραμμα υλοποιείται με την ευθύνη του Γραφείου Παιδείας και την συνεργασία των Συλλόγων Γονέων, των Διευθυντών και των Προϊσταμένων της εκπαίδευσης.

Ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράδοση...

Ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράδοση...
Ένα κείμενο επίκαιρο, αντίδοτο στην βλακεία που διεκδικεί εύσημα πατριωτισμού... με ένα "κλικ" στην εικόνα διαβάστε το...

Μάθε πόσο μετράει η υπογραφή σου...