"Η ποίηση είναι η αυθεντικότερη γλώσσα, δηλαδή νηπιακή γλώσσα,[…]. Κάθε ποιητής μιλάει σαν νήπιο, δηλαδή ακατανόητα για κείνους που έχουν ξεχάσει την πρώτη τους, την πιο αληθινή γλώσσα."
Δ.Π.Παπαδίτσας
... ... ...
Η εποχή μας αποστρέφεται την Ποίηση...την σκοτώνει.
Ο Λόγος της, είναι λόγος προσμονής και διάρκειας μυστικός, είναι ιερουργία σε ανίερους και βέβηλους καιρούς και χρόνους.
"ό εωράκαμεν και ακηκόαμεν απαγγέλομεν υμίν, ίνα και υμείς κοινωνίαν έχητε μεθ’ υμών."
Ιωάννου Α΄
Προσεγγίζοντας πρώτη φορά το "Εν Πάτμω" και διερευνώντας τα θρησκευτικά του στοιχεία και τις επιδράσεις από τον Ιερό Τόπο και από τον Αιώνιο Λόγο, παρουσιάστηκε η ανάγκη της πιο ουσιαστικής γνωριμίας με το σύνολο της ποίησης του Δ.Π.Παπαδίτσα. Η ανάγκη αυτή έγινε κατόπιν επιθυμία για μοιρασιά. Τόσο που έφτασε να αποτελεί τον πρώτο στόχο.
Για την ποίηση του Παπαδίτσα μίλησαν διακεκριμένοι άνθρωποι των γραμμάτων, όπως ο Ανδρέας Καραντώνης, και μάλιστα στις σελίδες ενός ολόκληρου βιβλίου αφιερωμένου σ’ αυτό το θέμα. Γράφτηκαν πολλές κριτικές… Του απονεμήθηκαν βραβεία…
Ο ίδιος, ευτυχώς, είχε τη συνήθεια να γράφει για την ποίησή του και την ποίηση γενικά. Αυτά τα κείμενα αποτελούν, για κάθε μελετητή, οδηγό πλοήγησης στη σκέψη και το λόγο του. Βρίσκονται συγκεντρωμένα στο πολύτιμο "Ως δι εσόπτρου", εκδόσεις Αστρολάβος / Ευθύνη, Αθήνα 1989.
Βαθειά επίσης μελέτη της ποίησης του αποτελεί το βιβλίο της Ελένης Λαδιά "Ο Αγαπημένος του Όντος", εκδόσεις IMAGO, Αθήνα 1984.
Τ.
Ερμηνεία Δεύτερη ΙΙΙ
Οι μικρές κατά διαλείμματα σιωπές
