Σηκώσαν τους Σταυρούς στους ώμους τους.
Ο καθένας απ’ αυτούς είχε τον δικό του Κρανίου τόπο για να σταυρωθεί.
Η Κωνσταντίνα σ’ ένα συνεργείο καθαρισμού.
Ο Δημήτρης στην απαξίωση
Ο Αλέξανδρος σε μια μοιραία συνάντηση στην οδό Μεσολογγίου
Ο Μοντασέρ Μοχάμεντ σ’ ένα ρέμα
Ο Φίλιππος στην ανεργία
Η Αλεξάνδρα στην κακοποίηση
Ο Βλαδίμηρος στην υποκρισία
Η Αμαλία στην αμέλεια
Ο κόσμος όλος στις ψευδείς υποσχέσεις
Υιε της Παρθένου,
Θεέ της Παρθένου,
και του κόσμου πλαστουργέ,
δικά σου τα πάθη και τα βάθη
της σοφίας.
Εσύ ξέρεις το τι ήσουν
κι αυτό που έγινες.
Εσύ θέλησες να πάθης
και τιμώντας τους ανθρώπους
ήρθες να τους σώσης.
Εσύ τις αμαρτίες
τις δικές μας, τις επήρες σαν αρνί,
εσύ τις ενέκρωσες,
ο Σωτήρ, με τη σφαγή σου κι έσωσες τους πάντες.
Εσύ 'σαι που πάσχεις
και που δεν πάσχεις,
εσύ πεθαίνεις και σώζεις,
εσύ έδωσες στη σεμνή
θάρρος για να σου φωνάζη:
Ο γιος κι ο Θεός μου.
Ρωμανός ο Μελωδός …
Από το θρήνο της Θεοτόκου
(σε μετάφραση Π. Α. Σινόπουλου)
Οι πίνακες, Κραυγή και Απόγνωση είναι του Ε. Munch
