Σε τον επί υδάτων
κρεμάσαντα πάσαν την γην ασχέτως
η κτίσις κατιδούσα
εν τω Κρανίω κρεμάμενον
θάμβει πολλώ συνείχετο,
ουκ έστιν Άγιος,
πλην Σου, Κύριε, κραυγάζουσα.
"Σε τον επί υδάτων κρεμάσαντα"
Ωδή Γ΄. Ειρμός. Ήχος Πλ. Β΄.
Κασσιανή η ποιήτρια και αγία
Αυτός που κρέμασε τον ήλιο
στο μεσοδόκι τ’ ουρανού
κρέμεται σήμερα στο ξύλο
ίλεως, Κύριε, γενού.
Και στ’ ασπαλάθια της ερήμου
μια μάνα φώναξε, παιδί μου.
Με τ’ Απριλιού τ’ αρχαία μάγια
με των δαιμόνων το φιλί
μπήκε στο σπίτι κουκουβάγια
μπήκε κοράκι στην αυλή
κι όλα τ’ αγρίμια στο λαγκάδι
πήραν το δρόμο για τον Άδη.
Θα ξανασπείρει καλοκαίρια
στην άγρια παγωνιά του νου
Αυτός που κάρφωσε τ’ αστέρια
στην άγια σκέπη τ’ ουρανού
κι εγώ κι εσύ, και εμείς κι οι άλλοι
θα γεννηθούμε τότε πάλι.
"Μεγάλη Πέμπτη"
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Χρήστος Τσιαμούλης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Ο πίνακας είναι ο Γολγοθάς του Edvard Munch
Περίλυπος εστιν η ψυχή μου έως θανάτου...
