Στραβοτιμονιά... ναι φίλες και φίλοι.
Απόψε αποφάσισα να κάνω μια στραβοτιμονιά.
Ναι... απόψε θα κάνω βλακείες...
Θα βγω με απρόβλεπτη παρέα...
Θα πάω για φαγητό σε μέρη που δεν πηγαίνω...
Θα πάω μετά σε νυχτερινό μαγαζί -από εκείνα τα "άντε γεια"- που δεν έχω πάει ποτέ
και,
αν επιζήσω... θα... γράψω βιβλίο.
Κάτι δεν πάει καλά μ' εμένα... αλλά μην το πείτε πουθενά, γιατί οι φίλοι και οι γνωστοί με θεωρούν πολύ σοβαρό άνθρωπο.
Για να συνοδέψω την στραβοτιμονιά μου... θα σας χαρίσω και ένα τραγούδι από αυτά που αγαπώ... ειδικά για την Βερονικούλα που μας κάνει να "παίζουμε"
Η νύχτα ξέρει και φοβάται, μας αγαπάει, μας λυπάται
Μαζί μας πίνει, ξενυχτάει και το πρωί για ύπνο πάει
Η νύχτα θέλει ν' αγαπιέται και από έρωτα χτυπιέται
Καπνίζει, βρίζει και διαβάζει, κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει
Η νύχτα παίζει και κιθάρα και μένει πάντα από τσιγάρα
Γράφει τραγούδια και ζηλεύει, γυρνάει στους δρόμους κι αλητεύει
Η νύχτα ντύνεται γυναίκα και ξεκινάει κατά τις δέκα
Τους άλλους βάζει να τα σπάνε και τα πληρώνει όσα και να ναι
Η νύχτα κάνει απιστίες και παίρνει μέρος σε ληστείες
Βάζει μια βόμβα στην Κυψέλη κι ύστερα λέει ότι θέλει
Η νύχτα ότι και να γίνει, αναλαμβάνει την ευθύνη
Κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει, ζει με τη νύχτα και σωπαίνει
Στίχοι: Αφροδίτη Μάνου
Μουσική: Αφροδίτη Μάνου
Τίτλος: Η νύχτα
