Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2010

Τα παιδιά μου...



Είναι κάτι φορές στη ζωή που έχεις πιάσει πάτο και πιο κάτω ακόμη.
Φως πουθενά και γύρω ένας κόσμος που σαπίζει.
Ακόμη κι αν είσαι αισιόδοξος άνθρωπος, ζητάς ενδείξεις για να ελπίσεις. Μάταια.

Μετράς και ξαναμετράς τις απώλειες σε… ανθρώπινο δυναμικό… και διαρκώς «μπαίνεις μέσα».
Η «επιχείρηση» ανθρώπινες σχέσεις αποδεικνύεται ζημιογόνα.

Φτάνουν στιγμές που τρομάζεις.
Αδειάζεις από αισθήματα… να σε σφάξουν αίμα δεν θα βγάλεις. 

Αλλά… παραμένεις τζογαδόρος της ζωής… αυτού του είδους άνθρωπος είσαι.
Ρισκάρεις… ξαναμπαίνεις στο παιχνίδι και ξαναχάνεις.
Έτσι είσαι… αφύλαχτη… εκτεθειμένη. Όρθια παρά τα τραύματα. 

Όμως υπάρχει μια επένδυση από την οποία δεν έχασες ποτέ. Είναι η σκληρή και άδολη σχέση με τα παιδιά… τους μαθητές σου.
Ναι… εκεί επιστρέφεις και στα δικά τους μάτια αναζητάς τον εαυτό σου. Είναι ο καθρέφτης σου. 

Πρώτα μαθήματα λοιπόν αυτή την εβδομάδα με τους μαθητές μου της Θεατρικής Αγωγής*.
Καινούριες φατσούλες… μούρες και μούτρα μεγάλα… τσαχπινιές.
Παιδιά με προβλήματα και παιδιά χαρισματικά.
Διάσπαση προσοχής, δυσλεξία, υπερκινητικότητα…
Άλλο παιδί θέλει ορθοδοντικό…
Άλλο είναι μονογονεϊκής οικογένειας…
Άλλο είναι δειλό… άλλο είναι παιδί μεταναστών και δεν μιλά καλά ελληνικά άλλο είναι ταλαντούχο.

Είναι όλα τους όμως παιδιά μου.
Στα μάτια τους την ώρα του μαθήματος εγώ αντιπροσωπεύω την αλήθεια και την γνώση. Έχω διαστάσεις Θεού. Νομίζουν ότι τα ξέρω και τα μπορώ όλα.

-          Τι όμορφα μάτια που έχετε… μου είπε μια μικρή κοκκινομάλλα την Τρίτη.
-          Είσαι όμορφη, μου είπαν σήμερα τα κορίτσια του δεύτερου τμήματος.
Χαμογέλασα αμήχανα… και το κατάλαβαν.
    -         Μα αφού είστε… συνέχισαν.   

Ναι, έχω ωραία μάτια και είμαι όμορφη. Την ώρα που ένα παιδί μου λέει κάτι τέτοιο είναι αλήθεια… όπως αλήθεια θα είναι όταν μου πει ότι είμαι κακιά… τότε θα φύγω από την εκπαίδευση. Τότε.

Από τα παιδιά δεν μπορείς να κρυφτείς… κατανοούν τον κόσμο με το σώμα, με την αίσθηση και το ένστικτο. Η σχέση μαζί τους δεν σηκώνει ψέματα.
Δεν σηκώνει τεμπελιά, δεν σηκώνει προχειρότητα.

Από τα παιδιά δεν μπορείς να κρυφτείς και δεν πρέπει… και όταν χωθείς καλά καλά στα πούπουλα της σχέσης μαζί τους, δεν θέλεις να κρυφτείς.  
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα που λέει και το τραγούδι.

-Τι έχετε κυρία; είπε η Ελισάβετ.
-Τίποτα αγάπη μου… απάντησα. 
-Σιγά… μου είπε εκείνη, δεν μου λέτε γιατί είμαι μικρή.

Ναι … έτσι ήταν. Δεν της είπα γιατί είναι μικρή…

Θα μπει αργότερα στον κόσμο των μεγάλων… ας κρατήσω λίγο ακόμη παραμύθι στη ζωή της… θαυμαστό, γλυκό ή άγριο… με το καλό να νικά και τους ωραίους να παλεύουν γύρω του… με το παλικάρι να υπερασπίζεται την κοπέλα… με την κοπέλα να τον αγαπά γι πάντα…
Μια φορά κι έναν καιρό συνέβαιναν και αυτά.  



Ε.Λ. 


ΥΓ... Τα μαθήματα Θεατρική Αγωγής γίνονται από τον Δήμο Κορυδαλλού δωρεάν σε όλους τους μαθητές των σχολείων της πόλης που το επιθυμούν. Διδάσκουν εκλεκτές και αγαπημένες συνάδελφοι. Το πρόγραμμα υλοποιείται με την ευθύνη του Γραφείου Παιδείας και την συνεργασία των Συλλόγων Γονέων, των Διευθυντών και των Προϊσταμένων της εκπαίδευσης.

Ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράδοση...

Ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράδοση...
Ένα κείμενο επίκαιρο, αντίδοτο στην βλακεία που διεκδικεί εύσημα πατριωτισμού... με ένα "κλικ" στην εικόνα διαβάστε το...

Μάθε πόσο μετράει η υπογραφή σου...