...Για τον χώρο της εκπαίδευσης.
Σχολεία και πανεπιστήμια κλειστά.
Σάββατο 14 με Τρίτη 17
και ελλείψει εργαστηρίου ή υποχρεωτικής παρακολούθησης...
το τετραήμερο, η τέλεια αφορμή για να ξεφύγεις.
Το τραγικό;
14 Νοεμβρίου ξεκινούσαν και τότε τα γεγονότα.
36 χρόνια πριν κι από κάτι προσπαθούσαν να ξεφύγουν και εκείνοι.
Κι αν η σύγκριση συνεχίζεται...
Τυχεροί ή άτυχοι;
Εκείνοι; ή εμείς;
Ήξεραν τον αντίπαλο. Ήξεραν τι διεκδικούσαν.
Πλανιόμαστε σε μια συνεχή ανασφάλεια και δεν ξέρουμε ποιον έχουμε απέναντι.
Βασανίστηκαν. Απειλήθηκαν. Τραυματίστηκαν. Έπεσαν νεκροί.
Ζούμε. Πεθαίνει η ψυχή μας. Οντότητες που δεν υπάρχουν όντως. Που χάνουν την αξία τους. Τη μοναδικότητά τους. Τον προσανατολισμό τους.
Τότε ο νεκρός που γίνεται ήρωας. Σήμερα ο νεκρός που γίνεται ζόμπι.
Την απάντηση δε θα τη δώσει το παρόν, κι ας προσπαθήσουν πολλοί, αλλά το μέλλον.
Τι πήραμε, τι θα δώσουμε;
Δεν προτείνω αγώνες. Δεν κατακρίνω στάσεις ζωής. Δε θέλω να γίνομαι γραφικός. Μια συνειδητότητα αποζητώ.
Εκεί, στο σημερινό πλέον βύθισμα, στο κρεβάτι, στον καφέ, στην παράταξη, στη δουλεά, στην άδεια σχολή, στην οποιαδήποτε υποχρέωση και στο οποιοδήποτε «θέλω» ας δώσουμε ένα λεπτό σε εκείνους τους ανθρώπους που τότε κάτι κυνήγησαν. Ας δώσουμε ένα λεπτό για να δούμε εμάς.
Τί πραγματικά θέλουμε; Τί πραγματικά μας θίγει; Τι πραγματικά μας ευχαριστεί; Τί ερωτευόμαστε; Τί μισούμε;
Ας δούμε το διπλανό μας. Είναι εκεί. Ας τον σεβαστούμε. Ας ζητήσουμε να μας σεβαστεί. Βαρέθηκα να χάνουμε την καθημερινότητα στην ψευτιά, την υποκρισία, τη σύμβαση. Το βόλεμα. Τον ωχαδερφισμό.
Επίκαιρος επιδιώκω να είμαι.
Αφορμή το σήμερα, κι όχι μια ξερή επέτειος.
Δε θα πω κάτι απλά για τη 17 Νοέμβρη. Η τύχη της εποχής μας είναι ότι μπορείς να ενημερωθείς για οτιδήποτε οποτεδήποτε. Κι αφορμή δε θεωρώ την επέτειο για τέτοιες αναζητήσεις ιστορικών γνώσεων. Το διαδίκτυο και τα βιβλία είναι πάντα εδώ και η επετειακή ετήσια προσέγγιση, μου βγάζει σχολικά σπυράκια.
Ας δούμε την ατυχία μας όμως.
Τί δε βλέπουμε; Τι δεν μπορούμε να δούμε;
Ας αναζητήσουμε την ουσία των πραγμάτων. Ας δώσουμε απάντηση στα ερωτήματά μας. Δεν γίνεται, όλοι έχουμε απορίες.
Ας κάνουμε την επέτειο ουσία. Το σήμερα επέτειο. Ας γιορτάσουμε τη σημερινή μέρα για εμάς. Κι ας αλλάξουμε.
Και στην προσωπική αλλαγή, ας βρούμε τη συνολική. Ας βρούμε τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν τότε, κι ας αντιδράσουμε κι εμείς.
Ανήκουμε σε μια κοινότητα, σε μια ομάδα, σε μια σχέση. Ας τις βελτιώσουμε.
Ας βελτιώσουμε εμάς, για να βελτιωθεί κι ο άλλος.
Από τη σύμβαση, στη συνείδηση κι αργότερα στη σύγκρουση.
Κ. Β.
Από το my aegean την Φοιτητική Δικτυακή Πύλη του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
