Μην βρίζετε μόνο τον "κακομοίρη" τον Άνθιμο... υπάρχει και ο Αμβρόσιος.

Οι αλητείες της εκκλησιαστικής ιεραρχίας και οι αγαθές σχέσεις της με κάθε απόβρασμα των εθνικοπατριωτικών ιδεών, συνεχίζονται στο πρόσωπο του Αμβρόσιου. Και μετά αναρωτιούνται γιατί η κοινωνία δεν τους θέλει πια ούτε ζωγραφιστούς. Αντί να προβάλλουν ως πρότυπα τους Ντερτιλήδες της ιστορίας θα μπορούσαν να θυμηθούν τους Χρυσόστομους και τους Βασίλειους της εκκλησίας… αλλά δεν τους συμφέρει.

Κι ο Κουφοντίνας στο διπλανό κελί παραμένει «πιστός στις αρχές του» παρότι δεν τις αποδέχεται η κοινωνία, μήπως να πάει να τον δει κι αυτόν και το παπαδοπαίδι τον Χριστόδουλο Ξηρό…

Πλησιάζει Δεκαπενταύγουστος αλλά μας θύμισε τον Νοέμβρη ο παπάς.

Ας θυμηθούμε το τραγικό γεγονός και τι «δήλωσε» τότε ο Ντερτιλής για την δολοφονία του Μιχάλη Μυρογιάννη:

Το μεσημέρι της 18 Νοεμβρίου 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρισκόταν με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρα, οι αστυφύλακες χτυπούσαν ένα νεαρό, που προς στιγμήν φάνηκε να τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής έβγαλε τότε από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβόλησε.
«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιέγραφε στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλλης - και συνέχισε: «Μετά το φόνο ο Ντερτιλής, σα να μη συνέβαινε τίποτα, μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη, μου είπε: “Με παραδέχεσαι ρε; 45 χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!”»…

Αυτούς τους ανθρώπους και αυτά τα ήθη και αυτές τις αξίες μας καλεί ο Αμβρόσιος να μιμηθούμε;

Έλεος παπάδες… ξεπερνάτε τα όρια άλλη μια φορά και προκαλείτε όχι μόνο το δημοκρατικό αλλά και το θρησκευτικό αίσθημα μας.

Αν μη τι άλλο, οφείλει να τοποθετηθεί η Εκκλησία της Ελλάδας απέναντι σε τέτοιες προκλήσεις μελών της. Δικαίωμα του καθενός είναι να πιστεύει ό,τι θέλει αλλά όχι να το επιβάλλει και να το προβάλει μέσα από την εξουσία που του δίνει ο πνευματικός του ρόλος.

Διαβάστε εδώ για τον Ντερτιλή

Διαβάστε εδώ τα καμώματα του Αμβρόσιου