Εκλογές σήμερα, δεύτερη Κυριακή. Εκλογές πόλωσης έτσι κι αλλιώς, μιας και οι ψηφοφόροι καλούνται παντού να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο υποψηφίους.
Κάθε λογικός νους λοιπόν καλείται να εκτιμήσει τα αποτελέσματα από το ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο χαμένος… τρίτη πιθανότητα ανάμεσα σε δύο δεν υπάρχει.
Η μόνη παράμετρος που πρέπει να συνεκτιμηθεί είναι η αποχή και φυσικά τα άκυρα και τα λευκά. Όποιος όμως παρακολούθησε τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών και των περισσοτέρων υποψηφίων θα έμεινε με το στόμα ανοιχτό ή θα έκλεισε την τηλεόραση.
Είναι τρομερό να σπεύδουν όλοι να προκαταλάβουν με τα συμπεράσματά τους το κοινό αίσθημα και να επενδύουν στην ύπνωση του κοινού νου.
Δεν αντέχω άλλους νικητές σε μια ηττημένη δημοκρατία.
Ακόμη και τα πιο αισιόδοξα αποτελέσματα, εκείνα τα διαφορετικά και ελπιδοφόρα, στους Δήμους Αθηναίων και Θεσσαλονίκης, σκιάζονται από την πρωτοφανή αποχή. Όσο απέχει ο πολίτης, όσο απαξιώνεται η πολιτική, τόσο ευημερούν και κάνουν παιχνίδι οι πολιτικοί με την χειρότερη έννοια του όρου.
Πάντως οι επιλογές στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη -σε αντίθεση με τον Πειραιά- δείχνουν ότι ο κόσμος είναι έτοιμος για το διαφορετικό. Φυσικά τώρα θα ζήσουμε και ανοησίες του επιπέδου να σφάζονται παλικάρια στα τηλεοπτικά παράθυρα για το ποιος πρότεινε τον Καμίνη και τον Μπουτάρη και για το αν η νίκη αυτή προστίθεται στα κερδισμένα του ΠΑΣΟΚ, του μνημονίου κλπ κλπ.
Μια νίκη της τοπικής αυτοδιοίκησης, αν εκχωρηθεί στα κόμματα, χάνει την βαρύτητα της. Όχι γιατί δεν παίζουν ρόλο τα κόμματα σε αυτές τις εκλογές – δεν είμαι αφελής να ισχυριστώ κάτι τέτοιο – αλλά γιατί το αποτέλεσμα αποδεικνύει την δυναμική των προσώπων όταν επιλέγονται με κριτήρια που ακολουθούν τις επιταγές της συγκυρίας και όχι της ευκαιρίας.
Μπράβο στις πόλεις και στους πολίτες που έκαναν την διαφορά και αλλοίμονο σ’ εκείνους που επέλεξαν την ασφάλεια του καναπέ. Δεν έχουν δικαίωμα κριτικής αφού εκχώρησαν το δικαίωμα της επιλογής στους λίγους.
Ελένη Λ.
