Για τους περαστικούς, για τους φίλους, για τους αγαπημένους...
Μικρό εορταστικό κέρασμα για την μεγάλη μέρα που εορτάζω το όνομά μου μα και τον γιο μου.
Ελένη
Γλώσσα φωτιάς
ήσουν
Κι ήμουν ένα
πολυφορεμένο ρούχο
Όμορφη, όπως
κανείς δεν με είχε δει πριν από σένα
Στη Θεία μυσταγωγία
της ειλικρίνειας, αγοραία
Στα λαμπερά
σου σκότη, έρωτας
Γη σε περίοδο
σποράς, έτοιμη
Ασυλλόγιστη
μήτρα, έφηβη
Με πήρες από
το χέρι , ανυποψίαστα μικρή
Και μ’ έριξες
στα σκοτεινά πηγάδια της αβύσσου,
ανυποψίαστα
γυναίκα
Απρόσμενα τώρα
στροβιλίζεται το κορμί μου στο κενό
Λασπώνεται με
δάκρυα αναμεμειγμένα με τις λέξεις σου
Σαν φτύσιμο
άγριας σιωπής
Τ’ αναμμένα
κεριά μόνο τη σύγχυσή μου μπορούν να φωτίσουν
Η όψη μου,
πορτρέτο απώλειας
Μαργαριταρένιο
Άγνωστες,
πρωτόγνωρες οι κραυγές και τα σμιξίματα
Θεϊκά δώρα
εύθραυστα
Του Παντός και
του Ποτέ
Χαϊδεύω τ’
όνομά σου ακόμη και μέσα στη μάχη
Ελένη Λιντζαροπούλου
Ο πίνακας είναι του Paul Klee
