Επειδή ετούτες τις μέρες τις μετεκλογικές και, απ’ όσο
φαίνεται, προεκλογικές προκύπτουν συζητήσεις και ζητήματα που μας οδηγούν να
μιλάμε για τα αυτονόητα, θα ήθελα να καταθέσω τις σκέψεις μου για να μην
επανέρχομαι δω και κει.
Α) ΣΥΡΙΖΑ VS
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Για την ακρίβεια VS Κουβέλης…
Οι χυδαιολογίες δεν μπορούν να πλασάρονται ούτε να γίνονται ιδεολογίες
Αν δεν ήταν χυδαία, όσα γράφονται και δημοσιεύονται αυτές τις
μέρες, θα μπορούσαν να είναι και αστεία πράγματα. Και δεν μιλώ για την πολιτική
αντιπαράθεση, αυτή καλώς καμωμένη αδιάφορα με τίνος το μέρος κρίνετε ότι γέρνει
το δίκιο. Το απόλυτο ελπίζω δεν το διεκδικεί κανείς, ούτε καν ο Πάπας. Μιλώ όμως
για χυδαίες αφίσες και ανώνυμα δημοσιεύματα αυριανικού τύπου…
Ημερολόγιο λοιπόν παραλογισμού:
Ο Κουβέλης προτείνει Οικουμενική Κυβέρνηση με προσανατολισμό
την απαγκίστρωση από το μνημόνιο και με προϋπόθεση την συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ και
ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται ότι ο Κουβέλης θα γίνει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ… Από πού το καταλαβαίνει; Δεν ξέρω… μην ρωτάτε εμένα. Οι καλές γλώσσες
φυσικά ισχυρίζονται ότι το καταλαβαίνει σκοπίμως μόνο και μόνο γιατί αυτό που
τον συμφέρει τώρα είναι οι εκλογές μιας και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον
ΣΥΡΙΖΑ με τεράστια άνοδο σε πιθανές ερχόμενες εκλογές.
Από την άλλη ο Κουβέλης, ενώ καθιστά σαφές – άσχετα που οι
άλλοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν – ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με
ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, δεν έχει καθόλου κάνει σαφές το γιατί προτείνει Οικουμενική… Βλέπετε
έννοιες όπως «το συμφέρον της χώρας» έχουν τόσο πολύ απαξιωθεί από την χρήση
που ακόμη και στα χείλη ενός πολιτικού με το ήθος του Κουβέλη δεν πείθουν
εύκολα για την αλήθεια τους. Οπότε αρπάζουν οι άλλοι την ευκαιρία και δηλώνουν
ότι η πρόταση Κουβέλη προέρχεται από φόβο προς τις εκλογές.
Φυσικά ακόμη και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές ο Τσίπρας
επιμένει σε δηλώσεις στις οποίες φαίνεται η ηδονική του αναμονή να πάει ο Κουβέλης
με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ… ηδονική.
Ερώτημα 1ο: Γιατί να φοβάται ο Κουβέλης τις
εκλογές;
Τα εκλογικό ποσοστό της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ δεν ήταν φούσκα
ούτε προϊόν ενθουσιασμού ή θυμού. Το προφίλ του κόμματος δεν ενέπνεε κάτι
τέτοιο στο εκλογικό σώμα. Τα ενθουσιώδη των δημοσκοπήσεων κατέληξαν σε ένα
6,11% το οποίο φυσικά μπορεί να μειωθεί αλλά όχι και να συρρικνωθεί κατά την
γνώμη μου.
Ερώτημα 2ο: Πώς θ’ αντικρίσουν ο ένας τον άλλον
οι σύντροφοι και οι άσπονδοι «σύντροφοι» όταν χάριν του όποιου εκλογικού
αποτελέσματος και του όποιου πιθανού οφέλους και εντυπωσιασμού θυσιάζουν
σχέσεις, φιλίες, ήθος, συμπεριφορά;
Ερώτημα 3ο: Γιατί ο Τσίπρας απευθύνει ερωτήματα
προς τους πολιτικούς αρχηγούς και κυρίως τον Κουβέλη μπροστά σε μικρόφωνα και
κάμερες; Τηλέφωνό του δεν έχει; Αν είναι να του το δώσω…
Κοινώς: 16,78% +
6,11% πόσο μας κάνουν; 23,89% … έχετε ψηφιστεί από ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του
ελληνικού λαού, το εκφράζετε και σας πιστεύει…
Η γιαγιά μου θα έλεγε με τέτοιο ποσοστό βρείτε τα μεταξύ σας
(και δεν μιλάω για ένωση και άλλα ανυπόστατα) αποφασίστε με ποιους όρους θέλετε
να πάτε σε Κυβέρνηση και πιέστε τους άλλους μετά…
Αλλά πού; Αδερφοφάδες μια ζωή…
Ερώτημα 4ο: Η Αλέκα βρε, τι κάνει, έχει ακούσει
κανείς νέα της; Έχει χάρη που είμαι σοβαρή γυναίκα αλλιώς θα έβλεπε… 2012 και
το ΚΚΕ επαναλαμβάνει ιστορικά λάθη… Τι Πλαστήρας τι Παπάγος… από αυτό το πλευρό
να κοιμάστε και θα προκόψει και η αριστερά και ο τόπος… αλλά ξέχασα, η Αλέκα
δεν είναι αριστερή.
Και ενώ η αριστερά τρώει τις σάρκες της μια νέα διαμάχη
απλώνεται σαν ιός.
Β) Υπερασπιστές της
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ VS Υπερασπιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ με πρόσχημα την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Εδώ η ιστορία δεν θα μπορούσε να είναι αστεία. Η στάση, το
ήθος, η συμπεριφορά του προέδρου, των μελών και των εκλεγμένων της ΧΑ δεν
δικαιολογούν αστεϊσμούς. Δεν θα επαναλάβω αυτά που κατέγραψε η επικαιρότητα, τα
γνωρίζετε. Αυτό που θα επαναλάβω είναι το εξής:
Η Δημοκρατία με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί άλλοθι για την
υπεράσπιση των δήθεν ίσων πολιτικών δικαιωμάτων της ΧΑ. Ακόμη χειρότερο δεν
αποτελούν άλλοθι οι συγκρίσεις. Η ΧΑ αποτελεί έναν σχηματισμό που θα έπρεπε να
τεθεί εκτός νόμου γιατί ωθεί τα μέλη του στη βία και παραβιάζει τις αρχές και
τις αξίες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της Δημοκρατίας. Αρχές συνταγματικές,
απροϋπόθετες και αδιαπραγμάτευτες.
Δεν κρίνονται οι ιδεολογίες εδώ, ούτε συγκρίνονται. Δεν
κρίνεται ούτε συγκρίνεται ο Χίτλερ με τον Μάο ή τον Στάλιν, όπως προσπαθούν να
το μεταθέσουν πολλοί. Κρίνεται η βίαιη και παράνομη συμπεριφορά των μελών και
των στελεχών της ΧΑ, κρίνεται ο έκνομος βίος, τα διαπραχθέντα και διαπραττόμενα
εγκλήματα, οι εκβιασμοί, οι απειλές.
Και επειδή θα πει κάποιος: Μα τους ψήφισε ο κόσμος…
Θα σας
απαντήσω ότι το 90% του Ελληνικού λαού δεν τους ψήφισε. Υπάρχουν όσο οι
ψευτοδημοκρατικές ευαισθησίες βάζουν πιο πάνω τις «ευαισθησίες» από την ίδια
την Δημοκρατία.
Υπάρχουν όσο δεν λέμε όλοι μαζί: ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΗ
ΑΥΓΗ… ΚΑΜΙΑ.
Γ) ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ VS ΟΣΟΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ
Εδώ μπορούμε να γελάσουμε και λιγάκι…
Ο Πρόεδρος – πολύ καλώς κατά την άποψή μου – αξιοποίησε την συνταγματική του δυνατότητα και κάλεσε σε κοινή
συνάντηση τους τρεις από τους αρχηγούς, ενώ θα δει κατά μόνας τους υπόλοιπους…
Πολλά τα οφέλη αυτής της επιλογής…αναφέρω δύο.
Πρώτον δεν θα γίνουν μαλλιά κουβάρια «λοχαγοί» και παλικάρια …
Δεύτερον θα περάσει μόνος ο τηρητής του πολιτεύματος το
κανάλι να συναντηθεί με τον επίδοξο εκτροπέα … Έχει ο Παπούλιας τον τρόπο να
τον καταχερίσει τον «αρχηγό». Λεκτικά μεν, αυστηρά δε…
ΚΥΡΙΩΣ όμως ο Πρόεδρος δίνει και ένα πολύ
σαφές στίγμα με την στάση του χωρίς να ηρωοποιεί την ΧΑ αποκλείοντας την
ώστε να κατηγορηθεί και για απαξίωση της ψήφου κάποιων Ελλήνων.
Ε.Λ.
Οι πίνακες είναι του Χουάν Μιρό
