Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Τετέλεσται...


Ίσως πάω μέσα από βαριά βουνά,

Μές σε φλέβες σκληρές, μόνος ,

σαν ένα ορυχτό και βαθιά τόσο

Που να μην βλέπω κανένα τέλος κι ορίζοντα κανένα :

Όλα εγίναν κοντινά κι όλα τα κοντινά έχουν πέτρες γίνει.


Το βιβλίο του προσκυνήματος


Rainer Maria Rilke


Τετέλεσται, είπε.


Μπορούσε λίγο να το αναβάλει αλλά δεν υπήρχε λόγος πια.


Ο Πέτρος τον είχε αρνηθεί.

Η μάνα του, ένα κουβάρι πόνου, όπως κάθε μάνα.

Αυτός πάλι, είχε επιτελέσει το χρέος του.

Τι να το αναβάλει λοιπόν;


Οι άλλοι θα καταλάβαιναν αργότερα, όταν θα τους έλειπε.


Έτσι είναι οι άνθρωποι.

Πριν νιώσουν την απουσία της,

δεν γνωρίζουν ότι συνάντησαν την Αγάπη.



Ελένη Λιντζαροπούλου


Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Τραγούδι...





Την πλάτη μου θα τρυγήσει το μέλλον

Αυτή

Που ερωτεύτηκε το θαυμάσιο και δεν ξαπλώθηκε στη λάσπη

Αυτή

Χιλιάδες χρόνια μετά

Ετούτη η πλάτη θ’ ανεμίζει σημαία για το αδύνατο


Διαβείτε κορίτσια

Γυναίκες δείτε

Μάνες

Αδερφές

Κόρες μου

Ελάτε


Έχω ένα δάσος φιλιά αφίλητα

Ανεκτίμητα

Δεν θα τα δώσω


Θα κοιτώ στα βάθη του ποταμού και θα μαντεύω

Χωράφια

Χορτάρια

Θαλερά αισθήματα ν’ αναμετριούνται με τη χλόη

Το φως να λούζει τα σώματα και να τρομάζει απ’ τη λαμπρότητα του κρίνου

Την αθωότητα να παραδίνεται γυμνή

Τα χείλη να ανοίγονται στο πάντα

Θα κοιτώ και θα ραγίζουν τα περιβλήματα


Το δέρμα ανασταίνεται

του φτάνει ένα σπυρί από τραγούδι του κάμπου

Χαρά στο θεριστή που θα το ψάλλει.



Ελένη Λ.




Οι πίνακες είναι της Sonya Fe


Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Μια ιστορία που ήθελε να είναι παραμύθι...


Στη Θεοδοσία

Μια φορά κι έναν καιρό, λένε οι παλιοί, ήταν ένας που αγάπησε μία και μία που αγάπησε έναν.
Μια μέρα, εκεί που κάθονταν κάτω από τον υγρό ίσκιο των δέντρων κι είχαν απλώσει τα μεταξωτά τους φιλιά να στεγνώσουν…
Τι λέτε ότι έγινε;
Τσιν τσιν τσιν και ντιν και ντιν…
Κατρακύλησε ένα αστεράκι και πήγε και έπεσε στο χώμα δίπλα στα πόδια εκείνης, που μια φορά κι έναν καιρό αγάπησε έναν.
Απ’ τα μαλλιά της να ‘χε πέσει; Απ’ τα μάτια της;
Κανείς τους δεν κατάλαβε.
Αυτός, που μια φορά κι έναν καιρό αγάπησε μία, άπλωσε το χέρι και μάζεψε το αστεράκι από το χώμα.
Το φύσηξε απαλά και είπε:
-Να στο φορέσω πάλι;
Μα εκείνη, που μια φορά κι έναν καιρό αγάπησε έναν, απάντησε:
-Να το κρατήσεις δικό σου. Να το ‘χεις πάνω στην καρδιά σου και να το φοράς κάπου κάπου στην όψη σου, για να θυμάσαι να χαμογελάς όταν με σκέπτεσαι.
Έτσι και έκανε αυτός, που μια φορά αγάπησε μία.
Το κράτησε απαλά στην καρδιά του και κάπου κάπου το φορούσε στην όψη του.
Από τότε, σαν δείτε έναν μοναχικό άνδρα να βαδίζει σκεπτικός στο δρόμο και κάπου κάπου να θυμάται να χαμογελάει, να ξέρετε: είναι εκείνος που αγάπησε μία κι αυτήν ακριβώς την στιγμή που τον βλέπετε φοράει το αστεράκι στην όψη του.
Το αστεράκι εκείνο που κανείς δεν κατάλαβε αν είχε πέσει από τα μαλλιά ή τα μάτια της.
Ελένη Λ.

Ο πίνακας είναι της Julia Hidalgo


Κυριακή 3 Ιανουαρίου 2010

«Το κορίτσι που ζήτησε μια βελόνα, μια απλή βελόνα»... Θέατρο για παιδιά και ενήλικο κοινό από την Αριστέα Κοντραφούρη.


Το Σάββατο, με το «Καλή Χρονιά» που λένε, πήγα με τον μικρότερο από τα βαφτιστήρια μου, τον Βασίλη, να δω «Το κορίτσι που ζήτησε μια βελόνα, μια απλή βελόνα»...

Ένα θεατρικό έργο για παιδιά και ενήλικο κοινό που παρουσιάζει στο θέατρο «Αργώ» η Αριστέα Κοντραφούρη.

Ένα ταξίδι στην αξία των απλών πραγμάτων, στο σεβασμό, στη μνήμη, μα και στην ανθρώπινη απληστία, στην ίδια την ανθρώπινη φύση και στις κοινωνικές δομές. Μια ονειρεμένη παράσταση με ηθοποιό και εμψυχωμένα αντικείμενα.

Με την παραμυθένια, πάντα, Αριστέα που μαγεύει τόσο η σκηνική όσο και η ανθρώπινη ευαισθησία της. Με την φαντασία και το παιχνίδι να παραμονεύουν για να μας παρασύρουν με κάθε λέξη, κάθε στιγμή του έργου...


Η Αριστέα είναι φίλης μου. Είναι όμως και ένας άνθρωπος με σπάνια σκηνική ειλικρίνεια. Την ξεχωρίζω εδώ και χρόνια λόγω της δουλειάς της στην ομάδα «Πράσσειν Άλογα» αλλά και ως παιγνιοθεραπεύτρια με μεγάλη εμπειρία στον χώρο των ΑμεΑ.

Κυνηγώ τις παραστάσεις της, μα και τις συνιστώ ανεπιφύλακτα.


Στον κόσμο των πληθωρικών θεαμάτων, της ευκολίας, της επαναληπτικής ηθικολογίας και του διδακτισμού που βασανίζουν συχνά το παιδικό θέατρο, τέτοιες δουλειές κάνουν την διαφορά.


Να το δείτε… και αν δεν θέλετε, οι ενήλικες, να πάτε μόνοι… ε, όλο και κάποιο παιδάκι θα υπάρχει, ως άλλοθι, στον περίγυρο.



Ελένη Λ.



«Το κορίτσι που ζήτησε μια βελόνα, μια απλή βελόνα»

Θέατρο για παιδιά και ενήλικο κοινό από την Αριστέα Κοντραφούρη

Από το παραμύθι του Χρήστου Μπουλώτη «Το κορίτσι που ζήτησε μια βελόνα, μια απλή βελόνα» σε συμπαραγωγή με την καλλιτεχνική εταιρεία «Αργώ», η Αριστέα Κοντραφούρη μας μεταφέρει σε ένα ονειρικό θέαμα, που συνδυάζει τον κόσμο της κούκλας, με αυτόν του παιχνιδιού, της υποκριτικής και της αφήγησης.

Η Αριστέα Κοντραφούρη, ηθοποιός- παιγνιοθεραπεύτρια, συμμετέχοντας για χρόνια στην ομάδα Πράσσειν Άλογα και δημιουργώντας ταυτόχρονα στο χώρο του παιδιού με την συγγραφή έργων, σκηνοθεσία παραστάσεων, "στήνει" μια σαββατιάτικη απόδραση στο χώρο της φαντασίας, ένα μαγικό ταξίδι σ’ ένα εικαστικό, μουσικό, ποιητικό παραμύθι
που καλεί τους θεατές να συμμετάσχουν ενεργά στην εξέλιξη και τελική έκβασή του.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Ένα κορίτσι αποκαθιστά τη χαρά και την ευτυχία στη δυστυχισμένη πολιτεία Σαρλενάκ, το μόνο που δέχεται να πάρει για τη πράξη της αυτή είναι μια απλή βελόνα
Με αφετηρία το υπέροχο παραμύθι του Χρήστου Μπουλώτη, δημιουργήθηκε μια διαδραστική παράσταση, που πραγματεύεται την απληστία.
Στόχος της παράστασης είναι να δώσει την ευκαιρία στα παιδιά μέσα από ευέλικτες φόρμες και απλά αντικείμενα- παιχνίδια να συνδράμουν στην εκτέλεση της με τη συμμετοχή της φαντασίας τους και να διακρίνουν την ομορφιά της λιτότητας μιας και ζουν σε μια κοινωνία που τη λησμονεί.
Ο μαγικός, πολύχρωμος και απέριττος κόσμος της παράστασης τα ωθεί σε μια διαφορετική προσέγγιση.


Το σκηνικό,
κούτες που μετατρέπονται σε βάρκα, αυτοκίνητο, πύλη της πόλης... ένα γάντι, ένα καπέλο και 6 κορύνες, εμψυχώνονται και αφηγούνται το παραμύθι στα παιδιά.
Τα παιδιά ζωγραφίζουν, δίνουν το δικό τους τέλος στο παραμύθι...
Παιδιά και ενήλικες μαθαίνουν το μυστικό τραγούδι των κατοίκων της Σαρλενάκ και τραγουδούν μαζί τους. Γίνονται όλοι κάτοικοι. Ένα κόκκινο μανιτάρι χορεύει, ενώ ένα κοστούμι κυβερνήτη ζωντανεύει...


ΑΠΟ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2009 έως τέλος σεζόν


Κάθε Σάββατο στις 17.30
Θέατρο «Αργώ Studio» Ελευσινίων 15 (σταθμός Μετρό Μεταξουργείο), τηλ 210-5201684-5
Μια διαδραστική παράσταση με ηθοποιό και εμψυχωμένα αντικείμενα
για παιδικό και ενήλικο κοινό...


ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ


Σκηνοθεσία, σύλληψη, δραμ. επεξεργασία, σκηνογραφία, ερμηνεία: Αριστέα Κοντραφούρη
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Εμμανουέλα Καποκάκη
Χορογραφία, κινησιολογία׃ Αγγελική Παπαδάτου

Μουσική σύνθεση׃ Μανώλης Σπανός

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Φωτογραφίες׃ Κωσταντίνα Βασσάλου

Τις κούτες της παράστασης έχει κατασκευάσει ο ζωγράφος Κώστας Μίχαλος


"Το κορίτσι που ζήτησε μια βελόνα, μια απλή βελόνα"

παίζεται και για τα σχολεία, μετά από συννενόηση, είτε στο θέατρο ή μεταφέρεται και στο χώρο του σχολείου.

Εισιτήρια: 10 ευρώ (γενική είσοδος), ατέλειες /

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 60’

Επικοινωνία: Αριστέα Κοντραφούρη - aristeakontraf@gmail.com

Εικαστικό Θέατρο Κούκλας Πράσσειν Άλογα.




Για την Αριστέα και την δουλειά της, μπορείτε να διαβάσετε εδώ
κι εδώ
κι εδώ ή εδώ
και φυσικά εδώ


Ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράδοση...

Ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράδοση...
Ένα κείμενο επίκαιρο, αντίδοτο στην βλακεία που διεκδικεί εύσημα πατριωτισμού... με ένα "κλικ" στην εικόνα διαβάστε το...

Μάθε πόσο μετράει η υπογραφή σου...