-->
Η είδηση ήρθε από το τηλέφωνο χαρούμενη, όπως άρμοζε:
«Τελείωσα το βιβλίο!».
Δεκάωρα συνεχή, σκυμμένη πάνω από το θέμα της επί δυο και πλέον χρόνια… για να μας δώσει μια «πρόγευση», όπως η ίδια η Ελένη Λαδιά γράφει στον ζεστό της πρόλογο του νέου αρχαιογνωστικού της βιβλίου:
«Οι Έλληνες παίδες στην αρχαιότητα» των Εκδόσεων GEMA, Αθήνα 2010, σ. 302,
που έφτασε την προηγούμενη εβδομάδα στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, με την περισσή αγάπης της Ελένης, στα χέρια μου.
Παράφορη εγώ πάντα, και δεν μετανιώνω, θέλω να μοιραστώ αμέσως μαζί σας την εμπειρία ανάγνωσής του.
Το βιβλίο διαβάζεται τόσο αποσπασματικά, όσο και με μιας. Είναι το πληρέστερο, νομίζω, στο είδος του διότι προσεγγίζει τις περισσότερες πτυχές του ανεξάντλητου και τρυφερού αυτού θέματος και δεν απευθύνεται μόνο σε αρχαιογνώστες αλλά στον καθέναν που θα ήθελε να γνωρίσει, μέσα από τον θερμό και γλυκύ λόγο των εξαίρετων ελληνικών της Ελένης Λαδιά, τη θέση του παιδιού στην αρχαιότητα. Παράλληλα στον αναγνώστη δίνεται ευκαιρία συνάντησης με στίχους αρχαίων και νεώτερων ποιητών που η συγγραφέας ενθέτει στο κείμενο αφού, όπως η ίδια μας λέει, «… η μυθολογία και η λογοτεχνία έχουν κοινή καταγωγή και ίσως όχι τόσο διαφορετικούς δρόμους.»
Στα περιεχόμενα του βιβλίου διαβάζουμε για:
Την παιδική ηλικία των Θεών…
Την παιδική ηλικία των ηρώων...
Για ιδιαίτερες περιπτώσεις παιδιών… όπως ο Τελεσφόρος, ο Αρποκράτης, ο Αρχέμορος…
Την σχέση των παιδιών με τα φίδια…
Τα παιδιά των μυστηρίων…
Τους άνακτες παίδες…
Τα παιδιά ιερείς…
Τους μαυροφορεμένους παίδες στο τέμενος της Ακραίας Ήρας…
Τα παιδιά στις εορτές…
Την παιδεία
Την παιδεραστία
Τους παιδικούς θανάτους…
Αυτό, το τελευταίο, άγγιξε τόσο την ψυχή μου...
Εδώ κορυφώνεται η ευαισθησία της συγγραφέως, η αγάπη της για την νιότη, οι ελπίδες και η φροντίδα που η ίδια και αξιώνει και επιφυλάσσει για τις μελλούμενες γενιές παιδιών μέσα από το πολύπλευρο επιστημονικό και λογοτεχνικό της έργο και την διαρκή βεβαιότητα πως το μόνο καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά είναι να τους παρέχουμε Παιδεία… αυτήν που, όπως η συγγραφέας επισημαίνει, ο Πυθαγόρας τα προέτρεπε να ασχολούνται επιμελώς, μιας και πήρε τ’ όνομά της από την δική τους ηλικία.
Το εξώφυλλο, που φιλοτέχνησε η Άλκηστις Μιχαηλίδου, κοσμεί «περιδέραιο» παιδικών κεφαλών από αγάλματα ή θραύσματα που η συγγραφέας συνάντησε στις έρευνές της και μοιράζεται μαζί μας την πολύτιμη διαχρονία της ομορφιάς τους.
Ελένη Λιντζαροπούλου
