Κοιμήσου Σαββατόλουστο,
την Κυριακή αλλαγμένο,
και τη Δευτέρα στο σχολειό,
σα μήλο μυρισμένο.
Κουρνιάζω πίσω από ολάνθιστο τοίχο
καμία λύπη δεν χωράει εδώ.
Καρικώνω μνήμες κι ένα ροζ παπουτσάκι πάνω στο δέρμα μου.
Τα «έλα» και τα «μη» μου, τα «ναι» μου και τα «μπράβο» μου
αγγίζω στην κορυφαία στιγμή τους.
Ντύνομαι τη βοή των άστρων, παλμό στην αιωνιότητα των αισθημάτων.
Στρέφω το βλέμμα στην αλήθεια:
«Καμιά φωνή δεν τραγουδά μαζί μου
Όλες ψάλλουν στη δική τους διάσταση»
Ελένη Λ.
Το νανούρισμα στην αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα συνήθιζαν να νανουρίζουν τα μωρά τους λικνίζοντας τα και τραγουδώντας μελωδίες γνωστές ως
“βαυκαλήματα ή βαυκαλήσεις ή καταβαυκαλήσεις”.
Ο Θεόκριτος διασώζει το τραγούδι της Αλκμήνης στα παιδιά της, Ηρακλή και Ιφικλή, όταν τα νανούριζε στην ασπίδα-λάφυρο πολέμου, που της είχε δωρίσει ο άντρας της Αμφιτρύων.
Ο Πλάτων συμβουλεύει τις μητέρες, όταν τα παιδιά τους δυσκολεύονται να κοιμηθούν να τα κουνούν στην αγκαλιά τους και να τους τραγουδούν.
Για το Γαληνό ο μητρικός θηλασμός είναι το ισχυρότερο φάρμακο και ως προς το νανούρισμα αναφέρει χαρακτηριστικά: “Κάποια μέτρια κίνηση και κάποιος μελωδικός χρωματισμός της φωνής τους (των τροφών), τα οποία, χρησιμοποιώντας συνεχώς, όχι μόνο καταπραΰνουν, αλλά και τα βάζουν για ύπνο, ενώ συγχρόνως αυτά δηλώνουν και το φυσικό στοιχείο, ότι διάκεινται ευμενώς προς τη μουσική και τη γυμναστική. Και όποιος είναι ικανός να χρησιμοποιεί καλά τις τέχνες, αυτός θα εκπαιδεύσει πάρα πολύ καλά το σώμα και τη ψυχή”.
Σε κάθε περίπτωση καταδικάζονταν οι υπερβολές και η χορήγηση φαρμάκων και βοτάνων που επιφέρουν στα μωρά νάρκη.
Θεοκρίτου: Άπαντα, Ειδύλλια ΧΧIV, Ηρακλίσκος, 69.
Πλάτωνος: Νόμοι, Βιβλ. Ζ΄, 790de. Βιβλ. Ζ΄, 791de. Βιβλ. Ζ΄, 792de.
Γαληνού: Υγιεινών Λόγος Α΄, Κεφ. ζ΄, Τόμ. VI, σελ. 3637.
Περισσότερα για το νανούρισμα, διαβάστε εδώ:
1ο ΕΝΙΑΙΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ - FRANCESCO LA CAVA, BOVALINO
