Σύντροφε, καλέ μου σύντροφε Στάθη, με κάνεις να δακρύζω, να ελπίζω ακόμη και να σκέφτομαι πάντα...

Το Τρίτο Πρόγραμμα έπαιζε Μπαχ -όπου μια χορωδία αγγέλων υμνούσε την ομορφιά του Θεού. Εξω έπεφταν δακρυγόνα και φάπες...

...ο κ. Υπουργός Εσωτερικών είχε ήδη υπ0βάλει από την προτεραία την παραίτησή του στον κ. Πρωθυπουργό. Ο οποίος δεν την έκαμε δεκτή κι έτσι ανέλαβε ο ίδιος όλη την πολιτική ευθύνη

για την Πόλη που δακρύζει τώρα στάχτη και καπνό, φλόγες κι αγριεμένες πέτρες. Αυτόν τον παράξενο, χλιαρόν Δεκέμβρη, που ο Ηλιος παρακολουθεί ατάραχος από ψηλά χωρίς ούτε ένα σύννεφο να τον σκιάζει, σαν ένας ξένος...

Ελλάδα με τα δυο σου κόμματα σαν τα δυο σου λάμδα

σαν να μην μπορείς χωρίς τον δικομματισμό σου

τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό σου

τον μανιχαϊσμό σου...

Ολα ένας δυϊκός• μαύρο ή άσπρο... Σκύλλα ή Χάρυβδη... οπαδίτες ή κοπαδίτες...

δύο από ένα κι ένα που κάνουν ένα, τον μονοκομματισμό σου...

Κι εμείς, δικτυωμένοι σε έναν παράξενον ιστό, μαρκόνηδες στο χάος -τικ τακ εκπέμπει ο Σίλας

τον Καρούζο να λέει: «μην του μιλάτε είναι άνεργος, τα χέρια στις τσέπες του σα δυο χειροβομβίδες», και ο Βασίλης

«τώρα με τις λιακάδες πίνω τον καφέ μου έξω ακόμα -στα τραπεζάκια οι θαμώνες, οι εφημερίδες

οι μισές αθλητικές

κι οι άλλες μισές "Χρυσή Ευκαιρία", ψάχνουν για δουλειά» - «Ο Νίκος, φίλος μου, δεν τον ξέρεις

είχε 11 χρόνια επιχείρηση -την έκλεισε- 47 χρονών, "Βασίλη, δεν με παίρνει κανείς" -του βρήκα δουλειά, νυχτοφύλακας, 750 ευρώ- καβαλάει και το ταξί του αδερφού του τέσσερις ώρες καθημερινώς, "έχω τρία παιδιά, κάπως πρέπει να τα βγάλω πέρα"»...

Φέρτε μου να δαγκώσω τους λογαριασμούς της κυρίας Πελέκη. Θέλω τη γραβάτα του κ. Βουλγαράκη

να τη σύρω πίσω απ' τη σκουπιδιάρα του Δήμου με τον ίδιον δεμένον στην άλλη της άκρη, τους έχω σιχαθεί...

Ελλάδα με τα βουτοπαίδια σου και τα γατοπαίδια σου, με τους (σεμνούς) πνευματικούς σου και τους (ταπεινούς) κουμπάρους σου...

Γεωργοί ξεχασμένοι στα Τέμπη, μαρμαρωμένοι πάνω στα τρακτέρ τους


συνταξιούχοι μαρμαρωμένοι στο Σύνταγμα από εκείνην την ημέρα που τους έδειραν τα ΜΑΤ -τα εγγόνια τους

που τα έμαθαν οι γραισκύλοι πώς να τιμούν και να σέβονται τους γέροντες- Ελλάδα που έχεις γίνει σαν διαφήμιση της δεκάρας -«είναι αλήθεια ή ψέματα» ότι μια τόσο αισχρή εκπομπή ωσάν αυτή -η φερώνυμη- μπορεί να γίνει η πρώτη ύλη του διαφημιστή; -είναι! Μπράβο! Αλήθεια λέτε, πάρτε 5.000 ευρώ να πάτε να πνιγείτε.

Ελλάδα της λειψυδρίας του μέλλοντός μας με χορηγό την Κόκα Κόλα να μας διδάσκει την αξία του νερού, την ανάγκη της εξοικονόμησής του

με τη φαρμακευτική εταιρεία ΧΡΩΠΑΤΕΛ να μας διδάσκει την αξία του δέντρου -δεν θα το κόβει πλέον να το κάνει χαρτί για να διαφημισθεί, στο εξής θα διαφημίζεται ηλεκτρονικώς και

θα μας χορηγεί χειραγωγικώς

σε ευχαριστώ ω Ευαίσθητη Εταιρεία

νοιώθω μια ψυχολογία με χορηγό τη συγκίνηση

ω Ελλάδα μου, ξαναζείς τη δόξα των θεωρικών, φέρτε μου να εξοπλίσω μια τριήρη, βάλε μου πρόστιμο, ω Εφορία διότι πληρώνω τους φόρους μου

(η μαλακία πρέπει να τιμωρείται)

και τράβα μια απαλλαγή περιωπής στον ειδεχθή φοροφυγά πλην όμως χορηγό που διαθέτει τρία ΜΜΕ στη δούλεψή του

(η λαμογιά πρέπει να επαινείται)

γεια σου και χαίρε ω «σκοτεινή μητέρα» με τα δύο σου λάμδα της λαμογιάς και της λιγούρας, όχι δεν υπάρχουν δύο Ελλάδες, η Ελλάδα των Τραπεζών και η Ελλάδα των αδύναμων, υπάρχει μία που τρώει την άλλη, όπως τα δύο λάμδα της Σκύλλας που τρώει το ένα το άλλο

όπως η Ελλάδα του σκυλά που τρώει την τέχνη των ανθρώπων

όπως η Ελλάδα των πρωινάδικων που μας τρώει το μυαλό για μπρέκφαστ, όπως η Ελλάδα του Καραμανλή που έφαγε ό,τι δεν πρόλαβε να φάει η Ελλάδα του Σημίτη.

μια Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της

στα σχολεία και την αγορά

-δεν υπάρχει καπνογόνο χωρίς μπάτσο

-δεν υπάρχει μπάτσος χωρίς μπαχαλάκια, δεν υπάρχει χουλιγκάνος χωρίς προβοκάτορα, αυτά πάνε δυο-δυο σαν τα λάμδα σου, Ψωροκώσταινα

που όταν δεις διαδήλωση μαθητών, βαράς! φοιτητών, βαράς! εργατών, βαράς! γεωργών, βαράς! συνταξιούχων βαράς! αλλά όταν τα κάνουν λίμπα οι χαϊδεμένοι σου φασίστες

στρέφεις και το άλλο μάγουλο, να φάμε εμείς τη φάπα.

Ελλάδα μου με το λάμδα της Λάμιας, τον Κωστάκη σου και τον Γιωργάκη σου! Διόσκουροι περιωπής, ομαδάρες του Τσάμπιονς Λιγκ, «εμείς αποδείξαμε ότι είμαστε Ελληνες», είπε κάποτε ο Αρης Βελουχιώτης -και, ίσως, γι' αυτό αυτοκτόνησε, ήταν

όμορφη τότε η Ελλάδα όταν ο ωραίος (κι αρχοντοκατσαπλιάς) Λέων Σγουρός σάλταρε καβάλα στ' άλογο απ' τον Ακροκόρινθο κι έσκασε κάτω στα ανθισμένα περιβολάκια, σηκώνοντας σκόνη τη γύρη και μοσχοβολιά τη χάρη...


ΣΤΑΘΗΣ Σ. 11.ΧΙΙ.2008 stathis@enet.gr



ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/12/2008