Χτες, Κυριακή του Ασώτου, στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος-κατά κόσμον Διονύσιος Ρούσας-θέλησε για άλλη μια φορά να μας κάνει να ξεχάσουμε όσα ξέρουμε.
Για άλλη μια φορά, από άμβωνος, έπαιξε τα πολιτικά του παιχνίδια αξιοποιώντας την δημοσιότητα και την εξουσία που του παρέχει ο θρόνος του.
Ο επίσκοπος της Χριστιανικής Εκκλησίας, Άνθιμε, δεν είναι Εβραίος Ραβίνος…
Δεν επιτρέπεται να βλέπει τα πράγματα εθνικά.
Ο Χριστιανισμός δεν είναι εθνική θρησκεία, είναι οικουμενική. Είναι για όλα τα έθνη.
«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη» λέει η εντολή του Χριστού.
Απλά και ξεκάθαρα.
Μέσα λοιπόν στην ιστορική του πορεία, ο Χριστιανισμός, διδάσκει τον λόγο του Ευαγγελίου. Αυτός είναι και ο ρόλος του άμβωνα. Από εκεί να διδάξει ο ιερέας το λόγο Του.
Τα πολιτικά τερτίπια, οι καθηκοντολογίες και όλα τα υπόλοιπα θα μπορούσες, Άνθιμε, να τα κάνεις με άλλη ιδιότητα, ως Διονύσιος Ρούσας. Γιατί επέλεξες το ράσο;
Ρητορική η ερώτηση μου…
Την απάντηση την έχει δώσει η υπερχιλιόχρονη ιστορία της θεσμοθετημένης εκκλησίας. Μια ιστορία εξουσίας, αίματος, ανηθικότητας και υποκρισίας.
Δεν θα μιλήσω για τα δικαιώματα των μεταναστών, που τόσο βάναυσα προσέβαλε ο Άνθιμος.
Για τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και την ισοπέδωση που καλλιεργεί…
Είμαι βέβαιη ότι αυτά τα καταλαβαίνετε όλοι οι νοήμονες.
Ως Χριστιανή και ως Θεολόγος, θα ρωτήσω:
Χτες που έκανε το εμετικό του κήρυγμα ο Θεσσαλονίκης, ποιος από το εκκλησιαζόμενο πλήρωμα έφυγε με την γαλήνη, την χαρά και την ελπίδα στην ψυχή που δίνει η διδασκαλία του λόγου της Αγάπης;
Ποιος κατανόησε το βάθος της Παραβολής του Ασώτου-την συμπύκνωση όλης της Χριστιανικής πίστης-μια και αυτήν έπρεπε να διδάξει χτες ο Παναγιότατος;
Ποιος έφυγε από το ναό με το αίσθημα της ενότητας εν Χριστώ;
Ποιος είναι βέβαιος ότι αυτή η Παραβολή, που θα έπρεπε να λέγεται του Καλού Πατέρα, τον αφορά; Ότι όλοι μας είμαστε εξίσου «άσωτοι» αλλά και «πατεράδες»;
Ότι ο Χριστός, με τον θυσία Του, άνοιξε διάπλατη την πόρτα της Αγάπης;
Δεν θέλω να πω με αυτά τα λόγια μου ότι η χώρα μου πρέπει να ανοίξει τις πόρτες, χωρίς νόμους και χωρίς ξεκάθαρη πολιτική, για να υποδεχθεί όλους τους μετανάστες που αναγκάζονται να φύγουν από την πατρίδα τους. Όχι! Το αντίθετο... Η μετανάστευση είναι ένα σοβαρότατο πρόβλημα που χρειάζεται λύση... ανθρώπινη, εθνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια.
Στην Ελλάδα δεν χωρούν όλοι... στην καρδιά μας χωρούν.
Για την αντιεκκλησιαστική και την αντιχριστιανική στάση του Άνθιμου και των ομοίων του μιλώ.
Για την βιαιότητα έναντι της ανάγκης…
Για την απανθρωπιά έναντι του πόνου…
Για την απαξίωση του ανθρώπινου προσώπου…
Άνθιμε, εσύ μπορεί να μην πορεύεσαι προς πάντα τα έθνη, μήπως όμως θέλησε ο Χριστός να πορευθούν τα έθνη προς «εσένα»;
Τι θα κάνεις;
και κυρίως
Τι δίδαξες τους Χριστιανούς, που σε άκουσαν χτες, να κάνουν;
Ελένη Λιντζαροπούλου
Διαβάστε και θαυμάστε εδώ
.
